بررسی فعالیت آنزیم سیستئین دسولفیدراز در سویه های مختلف باکتریائی و بهینه سازی تولید آن

آنزیم ها مهم ترین گروه از پروتئین ها هستند که انجام واکنش های بیوشیمیایی و سرعت بخشیدن به آن ها را بر عهده دارند. سیستئین دسولفیدراز یا سیستئین هیدروژن سولفید لیاز(ec4.4.1.1) تجزیه ال- سیستئین را به پیروات، آمونیاک و هیدروژن سولفید کاتالیز می کند که وابسته به پیریدوکسال فسفات به عنوان کوفاکتور می باشد. فعالیت سیستئین دسولفیدرازی، به طور گسترده ای در باکتری ها و تعداد کمی از سویه های قارچی وجود دارد. از بین باکتری های تست شده، e. coli در 3/8=ph ، دمای c° 50، پس از 30 دقیقه بیشترین فعالیت آنزیمی را نشان داد. سلول کامل به عنوان منبع آنزیم مورد استفاده قرار گرفته شد. فعالیت آنزیم توسط یونهای ba2+،co2+ و edta مهار و به وسیله ی dtt و ?-مرکاپتواتانول افزایش یافت.پارامترهای سینتیکی km و vmax با استفاده از نمودار لینویور-برک تعیین شد و به ترتیب برابر باmm 5/1 و µmol/min 58/5 بود. ژن کدکننده آنزیم تکثیر شد که محصول با اندازه ی حدود bp 1400 را نشان داد و در وکتور ptg19-t کلون گردید. با استفاده از آنزیم سیستئین دسولفیدراز به عنوان بیوسنسور، می توان به وجود عناصری مانند کادمیم، قلع، روی، سرب و ... با ترکیب با هیدروژن سولفید و تشکیل رسوب پی برد